team exit.. tenminste voor een jaar
Een week later: 18 augustus
De outreach in Haskovo is geweest. Wie begint er nou een nieuwe evangelische kerk midden in een vijandige moslimwijk? Nou. Todor dus. We kennen hem en zijn gezin al jaren. Hij is een ondersteuner van veel kerken. Hij heeft veel geevangeliseerd en gesproken in Roma-kerken. En altijd optimistisch. Het is een lastige plek waar hij zit. De buren, moslims, hebben een overhangende pruimenboom. Die pruimen vallen er af. Als hij ze durft op te rapen dan is er al ruzie. Heel vervelend. Maar hij vertrouwt er op dat het goed komt. We hebben een goede dienst; weinig mensen, maar dat is logisch als je begint, en zeker in deze omgeving. Helaas voor onze mooie dames zit er een man op de voorste bank die ongegeneerd achterstevoren in de kerk gaat staan om hen wel erg duidelijk te bekijken. Christenen: soms ook een raar volkje.
Voor Arie en Annelique is het de laatste outreach. Zondagmorgen gaan we naar de kerkdienst in Nova Zagora, waar ik spreek over discipelschap en de roeping van een kerk. Na de middag breng ik Ani en Daniela naar Zimnitza en Mirka gaat met Kalin mee terug naar Stara Zagora. We bedanken hen en nemen op een goede manier afscheid. Een lange periode met het team, de laatste week uitgebreid met Arie en Annelique, zit er op. Ik ga met de auto naar een monteur om olie en filters te vernieuwen. Maandagmorgen zorgen we er gezamenlijk voor dat het kerkcentrum er weer netjes uitziet; we nemen afscheid van Kalin met achterlating van een passende vergoeding voor ons verblijf daar en we rijden naar het vliegveld in Sofia. Arie en Annelique laten we daar achter en rijden zelf door naar Popovtsi. Voor het eerst in Bulgarije zijn we samen: dat wordt weer zoeken naar balans.
De afgelopen week hebben we weer gezocht naar een normaal ritme. Is er niet helemaal van gekomen. We rusten veel; de buren aan weerszijden zijn weg, maar er wordt veel gebouwd. Bij de oude Marien wordt het dak vernieuwd en bij Peter wordt een soort tuinhuis gebouwd aan de achterzijde en aan de voorzijde een garage. Wat zijn we blij dat ze geen van tweeen nog een hond hebben. Geen gejank, geen rammelende ketting of andere schuivende panelen.
De temperaturen zijn erg goed: zo ongeveer 30 graden in de schaduw; ’s nachts koelt het af en het slaapt lekker. Na een paar dagen komen de buren weeqr terug, maar dat verstoort de rust amper.
Ik doe mijn best om de Engelse les voor komende week voor te bereiden wat bemanning, sorry bemeisjesing, betreft. Het is nu zaterdagmiddag: het enige wat zeker lijkt is drie meisjes uit Zimnitza. Uit Dabovo is afwachten.
Sjannie heeft de bedden weer mooi opgedekt: ik heb gezorgd dat er een lichtje bij ieder bed is en natuurlijk een mobiel-oplaadpunt. We hebben de schriften van Manon klaarliggen voor de meisjes en wat andere nuttige dingen. Wij zijn er klaar voor.
We zijn op bezoek geweest bij Rositsa die vorig jaar al aanbood om mee te helpen met de Engelse les. Maar toen hadden we Ellie al gevraagd. Ellie is komende week weer aan de Zwarte Zee, dus Rositsa gaat ons helpen. We zijn bij hen op bezoek geweest. Zo wonen in Gabrovo in de Gabrovo Hills. Het stadje is erg bergachtig. Ze wonen hoog en hebben een mooi uitzicht: ook op de elektriciteitspaal: zie foto.
Het is erg stil hier met vogels. Alleen wat overvliegende bijeneters (altijd meteen herkenbaar aan het geluid); veel zwaluwen en af en toe een buizerd. Het bouwen rondom ons huis is niet erg bevorderlijk.
Nu nog afwachten wat de berichten uit Dabovo zijn. We gaan zo eten. De warmte beperkt wel een beetje de eetlust. Hebben jullie natuurlijk ook veel last van. Ik heb nog een wesp gefilmd: die had ook aardig wat eetlust. https://youtu.be/vvpoJa0l6yE Het geluid is live en niet van de wesp
Hartelijke groet en bedankt voor alle belangstelling en steun. Als je reageert via de Rafael Den Bosch site: zet even je naam onder het bericht anders hebben we geen idee wie reageert.
Albert en Sjannie vanuit een warm, maar redelijk afgekoeld Popovtsi (amper 30 graden)