Bulgarije 2017
De tijd gaat snel. Arie en Annelique zij al een week hier. Nog een paar dagen en de tijd van de outreaches is voorbij: tenminste voor hen. Zolang we hier zijn, hebben we een soort van outreach. Dus tot ergens begin of half oktober. Maar minder georganiseerd en meer van mens tot mens.
Voor het eerst hebben we een team gevormd met Bulgaarse jongelui. Dus nu bestaat het team uit Arie en Annelique en wij, daarnaast Kalin, Ani, Daniele en Mirka. Ze doen het allemaal goed, maar het is heel bijzonder om de samenwerking te zien met drie jonge meiden van 17, 19 en 21. Ze doen het gewoon supergoed. Dat was in het kamp al zo, maar ook nu gaat het supergoed.
Het is altijd wennen in een team: soms is het gemakkelujker als je elkaar helemaal niet kent. Dan ken je het verloop van een proces van samenwerken. Maar het gaat goed om er samen op uit te trekken.
Inmiddels heeft Arie gesproken in de kerk in Nova Zagora en tijdens de outreaches. Sjannie heeft inmiddels gesproken en Annelique doet dat vanavond. Ikzelf heb het inmiddels ook gedaan.
De jongedames hebben een mooie dans en we voeren ook steeds een drama op. Het is een erg duidelijk stuk, dat we wellicht nog eens kunnen laten zien in Nederland.
We hebben inmiddels uitreaches gehad in Zimnitza, Siven, Svoboda, Dabovo en Granite. Vanavond naar Siistre Pole, een enigszins on-Roma kerk, omdat het erg gedisciplineerd gaat. Dat is van de meeste kerken niet te zeggen: kan ook niet als je muziekinstallatie midden op een doorlopende (zand)weg staat of midden in een Roma-gettho.
We hebben veel genezingen gezien en ook veel mensen die een nieuwe keuze hebben gemaakt. Ontdekt dat er nog veel armoe is. Van de andere kant zie je dat hun levensstijl genoeg mogelijkheden biedt tot een tevreden leven. Het is ook een levensstijl met veel meer vrijheid dan wij: niet gebonden aan dat hele materiele gedoe waar wij aan vast zitten.
Ondertussen vieren we Sjannies verjaardag. ’s Avonds gezamelijk eten. Kalin maakt zich bij het afrekenen druk over een teveel gerekend gerecht. Natuurlijk heeft hij gelijk. Maar om bijna een half uur te discussieren over 2 Euro in een overvol restaurant is wel erg overdreven. “No tip; no tip. They cheeted you”. Erg Bulgaars. Past nog niet bij me. Dus als je bang bent dat ik als Bulgaar thuis kom: echt niet.
Het verblijf van Arie en Annelique zit er al weer bijna op. Vanmorgen, zaterdag, is een klein weeshuis bezocht in Nova Zagora. Vanavond gaan we nog naar Haskovo: een gebied met veel Turks sprekende inwoners en veel moslims. Tosho, die we al jaren kennen vanuit Stara Zagora, is daar de pastor.
Sjannie spreekt daar. Het is een jonge, nieuwe kerk. Altijd mooi om bij te zijn.
Morgenvroeg hebben we nog een kerkdienst in Nova Zagora en dan gaan de meisjes weer huiswaarts: Arie en Annelique stappen maandagmiddag op het vliegtuig. We gaan dan terug naar Popovtsi, onze thuisbasis. Wat we daar gaan doen? U hoordt van ons: we’ll be back
Dat was het voor nu. Het zijn intensieve dagen. Immers tussendoor is het zorgen voor elkaar; onderhoud aan de auto; contacten onderhouden; gesprekken voeren; teamtijd.
Natuurlijk dank voor alle gebeden en kaartjes en bemoedigingen en alles.
En kijk vooral op https://www.facebook.com/DivineHandmadeART/?ref=br_rs
Bestellen kan via ons