van Popovtsi naar Banya (Korten)

  • Geplaatst op: 18 August 2015
  • Door: Albert

Het is de 18de augustus. Gistermorgen zaten we nog in Popovtsi: ik met een t-shirtje aan dat je zo kon uitwringen. Kon ik moeilijk doen met al die dames om me heen  Het is onbeschrijflijk hoe ik al die bagage weer in de bus moest zien te krijgen en heb gekregen. Naast de normale bagage moesten daar weer allerlei mogelijke tasjes, zakjes, zakjes en zakjes in. Twee lege kratjes van allerlei etensdingetjes wegen niet op tegen wat er allemaal bij is gekomen. Tja… twaalf potten honing en allerlei gekregen kadootjes gaan niet in de kouwe kleren zitten (wel in de ongewassen!!). We zijn wl erg kort in ons huis geweest: ’s morgens vertrekken om kwart over 8 en ’s avonds terug tegen 11 uur. We hebben het weekend gebruikt om veel te rusten, maar helaas ook om weer in te pakken en te poetsen. We hebben de spaarzame uren die we hadden in Popovtsi goed benut: ook om S., die al die tijd in Stokite was, te verwelkomen. Na enige tijd herinnerde ze zich onze namen gelukkig weer. We hebben weer rustig teamtijd kunnen houden. De kerkdienst in Gabrovo was voor mij de beste die ik in deze kerk in jaren heb meegemaakt: een beetje bluesy/jazzy aanbiddingsmuziek, een preek niet langer dan een half uur en een vertaalster die goed Engels kende en rustig vertaalde. En Gosho, “onze” elektricien weer gezien. Ook heeeel aandoenlijk: een jongeman die ik al vaak ontmoet heb, die probeert Engels te spreken, Hij was steeds naar woorden aan het zoeken (die liggen er toch echt voor het oprapen) en dan wachtte ik een minuutje. Dan kwam er soms uit: “I…” en dan met zijn hand gebarend naar zijn hart. Op die manier uitdrukking gevend aan dat hij blij was met ons. (ja.. ik was niet alleen in de kerk). Op speciaal verzoek van S. nog een mooi houten kruis kunnen maken, samen met Biser. Oh, die moest ook nog in de bus.
Gistermorgen dus vertrokken uit Popovtsi: ik moest een beetje denken aan dat lied: ik heb mijn wagen, volgeladen, vol met… maar ze zijn allemaal (!!) nog zo jong. S. ging weer door de bocht(en) en bracht ons veilig naar het Witte Huis. Obama niet gezien: Dora wel. Die kwam ons begroeten en samen met een wel Engels sprekend jong meisje konden we onze kamers betrekken. We waren als eerste daar van het kamp. Dus logisch dat we het ons het gemakkelijk maakten: allemaal op de bovenste etage zonder lift. Maar wel het mooiste uitzicht.
Snel, zo rond twaalven, kwam de hele bubs aan. Veel jongelui die we kennen van de zigeunerdorpen en van Stara Zagora; een mooie groep die grotendeels hier kan zijn door jullie grandioze sponsoring.
Nog niets verteld van de locatie en accommodatie. Ik heb een paar foto’s: ook een vanuit onze slaapkamer (en ja… je ziet een hor dus een beetje wazig).
De eerste avondsessie inmiddels achter de rug. Het Nederlands team voorgesteld op een leuke manier. Daarna iets creatiefs door mensen twee aan twee met een koord te “knopen”. Erg mooi en nuttig en grappig en zo.
James neemt de startsessie voor rekening en zet het thema goed neer. Samen drinken we nog wat op het terras: het is niet meer zo warm: amper 25 graden.
Op tijd naar bed; ik print nog 22 fotos om “silent witness” te kunnen doen en leg me te ruste.
De eerste jongerenkampdag zit er op: ik zit nu in de morgen, rechtop.. in bed. Het wordt weer een mooie dag D.V. In ieder geval warm: het is nu, om ongeveer 7 uur, pas 17 graden. Voorspelling is 31
Dank voor gebed, groet, belangstelling, support. Hartelijke groet
Albert